Otto Treumann (Fürth (Duitsland) 1919 – Weesp 2001) was een van de meest prominente en invloedrijke grafisch vormgevers in het Nederland van na de Tweede Wereldoorlog. Hij vluchtte in 1935 op zestienjarige leeftijd vanuit Nazi Duitsland naar Amsterdam alwaar een oudere broer zich reeds gevestigd had. Hij wordt er leerling aan de Nieuwe Kunstschool die in het jaar daarvoor was gestart. Er werd daar modern kunstonderwijs gegeven, geïnspireerd op de didactische theorieën van het Bauhaus in Dessau. Onder zijn medestudenten bevonden zich onder andere Benno Premsela en Jan Bons, die net als Treumann medebepalend zouden zijn voor de grafische vormgeving in het naoorlogse Nederland. Tijdens de oorlog duikt Otto onder en maakt zich, door zijn gedegen kennis van de Duitse typografie, buitengewoon verdienstelijk voor het verzet. Hij vervalst allerlei documenten die door de illegaliteit gebruikt kunnen worden.

Na de oorlog groeit Treumann al snel uit tot een van de toonaangevende grafisch vormgevers. Er ontstaat een omvangrijk en divers oeuvre dat onder meer bestaat uit posters, huisstijlen, postzegels, boekomslagen en logo’s. Zoals bij zoveel ontwerpers kent het grote publiek veel van zijn werken zonder te weten wie de maker is. De zomertentoonstelling in de synagoge in Lochem zal dan ook zeker bij de iets oudere bezoeker een gevoel van herkenning oproepen. Het oeuvre van Treumann is meermaals bekroond. Zo ontving hij de H.N.Werkmanprijs (1948), de David Roëllprijs (1970) en de Oeuvreprijs Fonds voor de Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst (1994). Otto Treumann was erelid van de Beroepsvereniging Nederlandse Ontwerpers (BNO).

De expositie geeft een dwarsdoorsnede van zijn leven en werk met zowel reproducties als originelen en kwam tot stand i.s.m. het Joods Historisch Museum in Amsterdam.